Hammershus [hɑməʀsˈhuːʔs] was 'n versterkte burg aan die noordweskus van die Deense Oossee-eiland Bornholm. Dit is vandag een van die grootste bouvalle-komplekse van sy soort in Noord-Europa. Die burg is 74 meter bo-oor die see op 'n krans opgerig en word met 'n ringmuur met 'n lengte van 750 meter versterk. Die burg lê nader by die Duitse en Sweedse vastelande as by die Deense.
Hammershus was vanaf die 12de eeu hoofsaaklik in besit van die aartsbiskop van Lund. Tydens gevegte tussen die aartsbiskoppe en koningshuise het die laasgenoemdes die burg verskeie kere oorgeneem, soos byvoorbeeld in 1259, 1265, 1319 en 1325.
In 1521 was die kompleks in besit van Christian II, koning van Denemarke, Noorweë en Swede, wat hier biskop Jens Andersen Beldenak gevange gehou het. Nog in dieselfde jaar het die Lübeckse Hanseverbond Hammershus verower. Die eiland Bornholm is 'n tyd lank aan Lübeck verpand, en Hammershus was in hierdie periode die setel van die Lübeckse administrateur.
In die jaar 1658 het Swede Hammershus beset, tog is die Swede ná 'n opstand van die Bornholmse bevolking gedwing om die burg weer te verlaat.
Tussen 1660 en 1661 is Leonora Christina, die dogter van die Deens-Noorse koning Christian IV saam met haar eggenoot in Hammershus aangehou. Die burg het ook later as staatsgevangenis gedien.
In 1743 is die burg verlaat, en dele van die kompleks is afgebreek om boumateriale te herwin. Eers in 1822 is die bouvalle in 'n koninklike dekreet tot nasionale monument verklaar. In 1890 is met die eerste restourasie begin, en die herstelwerk duur nog steeds voort. Hammershus het al lank tot 'n gewilde toeristetrekpleister ontwikkel.
