Die Millau brug is 'n kabelstutbrug wat oor die vallei van die Tarnrivier naby Millau in suidelike Frankryk span. Die brug wat deur die Franse ingenieur Michel Virlogeux in samewerking met die Britse argitek Norman Foster ontwerp is, is die hoogste voertuigbrug in die wêreld met die toppunt van een van die steunpilare wat 'n hoogte van 341 meter bereik wat effens hoër is as die Eiffeltoring en net 40 meter korter as die Empire State-gebou. Die brug is formeel geopen op die 14de Desember 2004 en is oopgestel vir verkeer op die 16de Desember 2004.
Voordat die brug gebou is was die verkeer genoodsaak om in die Tarnriviervallei af te daal en met die route nationale N9 naby die dorp Millau langs te ry met gevolglike ernstige verkeersopeenhopings aan die begin van die Julie en Augustus vakansieseisoen. Die brug oorspan nou die Tarnvallei op sy diepste punt en verbind die causse du Larzac met die causse rouge en is binne die grens van die Grands Causses natuurreservaat.
Die Millau brug se koördinate is 44.077165 Noord en 3.022887 Oos.
Die brug vorm die laaste skakel op die A75 (la Méridienne) autoroute, en verskaf 'n deurlopende snelweg vanaf die suide van Parys deur Clermont-Ferrand tot by Béziers. Die doel van die A75 is om die spoed van die verkeer te verhoog en die koste van voertuigritte op die roete te verlaag. Baie toeriste wat die suide van Frankryk en Spanje besoek volg die roete omdat dit 'n direkte verbinding is sonder tolpaaie (buiten vir die brug self) vir 340 km tussen Clermont-Ferrand na Béziers. met Perpignan verbind]] Die Eiffage-groep bedryf die tolbrug met huidige tolgelde van €4.90 vir ligte voertuie (€6.50 tydens die besige maande van Julie en Augustus). Die brug is deur die Eiffage-groep gebou, wat ook die Eiffeltoring gebou het, onder 'n regeringskontrak wat die maatskappy toelaat om vir 75 jaar lank tolgelde in te samel.
Die Millau brug bestaan uit 'n agtspan staaldek met sewe steunpilare van beton. Die dek weeg 36 000 metrieke ton en is 2,460 m lank en is 32 m breed en 4.2 m diep. Die middelste ses dekke se spanwydte is elk 342 m lank en die twee buitenste dekke se spanwydte is elkeen 204 m lank. Die dek se helling is 3% en loop van suid na noord en die bo-aansig het 'n kromming met 'n 20 km radius om bestuurders se sig te verbeter. Daar is twee bane in elke rigtingop die dek.
Die steunpilare wissel in hoogte van 77–246 m en die deursnee spits af vanaf 24.5 m aan die basis tot 11 m by die dek. Elke steunpilaar besaan uit 16 raamwerkdele met 'n gewig van 2,230 metrieke ton. Hierdie gedeeltes is ter plaatse aanmekaargesit uit dele wat vooraf in fabrieke in Lauterbourg en Fos-sur-Mer vervaardig is en elk 60 ton geweeg het en 4 m breed en 17 m lank was.
Die steunpilare steun 97 m hoë spanmaste. Die steunpilare is eers aanmekaargesit saam met 'n paar tydelike stutte voordat die dekke oor die steunpilare gestoot is deur satellietgeleide ramme wat die dek teen 'n snelheid van 600 mm elke 4 minute gestoot het.
